نام پدر گرامیشان مرحوم سید محمد باقر و نام جد ایشان که از بزرگان علم و زهد بوده سید علی می‌باشد. خاندان ایشان که از سادات حسینی می‌باشند در عهد صفوی در اصفهان می‌زیستند.
وی در ۵ سالگی به تعلیم قرآن کریم پرداخت، سپس وارد مدرسه دار التعلیم دینی به منظور آموزش علوم دینی شد و در سال ۱۳۶۰ق به امر پدر بزرگوارشان شروع به آموختن مقدمات علوم حوزوی کرد.
در سال ۱۳۶۸ق وی به شهر مقدس قم مهاجرت کرد و از محضر مرجع بزرگ آیت‌الله بروجردی در فقه و اصول بهره فراوان برد. در سال ۱۳۷۱ق آیت‌الله سیستانی از قم به نجف اشرف مهاجرت کرد، که در روز اربعین حسینی وارد کربلا شد.
آیت‌الله سیستانی در سال ۱۳۸۰ق تصمیم رجوع به موطن خود مشهد گرفت و چون تصور می‌کرد که در آنجا مستقر خواهد شد، از اینرو اساتیدشان آیت الله خوئی و شیخ حسین حلی رسیدن به درجه اجتهاد را بری او مکتوب کردند.
معظم له در سال ۱۳۸۱ق بار دیگر به نجف بازگشت و در سال ۱۴۱۸ق بعد از آنکه کتاب صوم را به پایان رساند، شروع به شرح کتاب اعتکاف کرد.
آیت‌الله سیستانی سال‌ها پیش، شروع به تدریس بحث خارج فقه و اصول و رجال کرد و نیز بحث هایی پیرامون مکاسب، طهارت، نماز، خمس و برخی از قواعد فقهی مانند تقیه و الزام به انجام رساندند.
وی همزمان با تدریس و بحث مشغول تالیف و نگاشتن کتاب‌های مهم و چند رساله است هـمـچنین کلیه تقریرات بحث‌های اساتید خود را به رشته تالیف درآورده است.
بـعـد از رحلت آیت‌اللّه خوئی، آیت اللّه سیستانی یکی از تشییع کنندگان جنازه آن مرحوم بودند و نماز میت را بر او گذاردند. پـس از آن، زمـام مرجعیت حوزه علمیه را بدست گرفتند و شروع به فرستادن اجازات، تقسیم و پخش حقوق و تدریس از روی منبر آیت اللّه خوئی در مسجد (خضرا) کردند. به این صورت، آیت‌اللّه سیستانی شهرت زیادی در عراق، کشورهای خلیج فارس، هند، آفریقا و... مخصوصا در میان قشر جوانان پیدا کردند.
منبع مورد استفاده برای این مدخل
